Recital Bo Skovhus (bariton) & Stefan Vladar (pianist)
Franz Schubert (1797 - 1828)
Winterreise, op. 89, D. 911

Liedteksten: Wilhelm Müller (1794 - 1827)

In de winter van 1827 begon Schubert met zijn Winterreise, zijn tweede grote liederencyclus. Net als in zijn vorige liedcyclus Die Schöne Müllerin (1824) was Wilhelm Müller (1794 – 1827) de auteur van de verzen.

Ze stonden erbij en keken er naar. Hun vriend, de laatste tijd zo somber gestemde Franz Schubert, had zo juist een huiveringwekkende compositie voorgezongen, Winterreisse. Zeer aangeslagen waren zijn vrienden door de zwartgallige stemming van de liederen. Wat was er met de kleine meester aan de hand? Winterreise behandelt een onsamenhangende barre reis van een door zijn geliefde verlaten wandelaar die de vrieskou instapt. De gehele natuur lijkt bevroren, net als zijn hart. In het ijs krast hij de naam van zijn geliefde. IJsbloemen op de ramen doen hem verlangen naar de lente. Tenslotte zoekt hij rust op een kerkhof, doch alle plaatsen zijn bezet.

In de liedcyclus lijkt de mens op zoek naar zichzelf. In het slotlied Der Leiermann ontmoet de wandelaar de speelman met draailier (de verpersoonlijking van de dood). 

1. Gute Nacht
2. Die Wetterfahne
3. Gefrorne Tränen
4. Erstarrung
5. Der Lindenbaum
6. Wasserflut
7. Auf dem Flusse
8. Rückblick
9. Irrlicht
10. Rast
11. Frühlingstraum
12. Einsamkeit
13. Die Post
14. Der greise Kopf
15. Die Krähe
16. Letzte Hoffnung
17. Im Dorfe
18. Der stürmische Morgen
19. Täuschung
20. Der Wegweiser
21. Das Wirtshaus
22. Mut
23. Die Nebensonnen
24. Der Leiermann