dinsdag 13 september 2016

Blog van Jean-Bart Broers over zijn eerste IVC bezoek

13 september 2016 Liefhebber van klassieke muziek, Jean-Bart Broers, schreef een blog over zijn eerste bezoek aan het IVC.

Het Internationaal Vocalisten Concours is een begrip bij iedere Nederlander die van klassieke muziek houdt. Ook bij mij, Jean-Bart Broers, met dien verstande evenwel dat ik het concours alleen maar kende vanuit de media en het nog nooit zelf had bezocht of meegemaakt. Door een samenloop van omstandigheden liep dat dit jaar anders en kon ik aanwezig zijn bij de Eerste Ronde Categorie Lied Duo op zaterdagavond 10 en zondag 11 september.

Mijn verwachtingen van het Lied Duo Concours
Ik had eigenlijk géén idee wat ik verwachten kon, temeer omdat mijn ervaringen met liedkunst beperkt zijn. Gelukkig maakte de organisatie van het concours heel effectief duidelijk wat bedoeld wordt met Categorie Lied Duo door het zaterdagconcert te laten beginnen met een recital door het prijswinnaar – duo 2014. Let wel: prijswinnaar - duo, hetgeen inhoudt dat zanger en begeleider samen beoordeeld worden en dus samen prijswinnaar zijn. Hun optreden was een absolute eyeopener, omdat de kwaliteit en het niveau van deze musici – te weten mezzosopraan Florieke Beelen en pianiste Abigail Richards – vanaf de eerste maat overweldigend waren. Wat een zeldzaam mooie pianobegeleiding. Transparant en zó natuurlijk van tempo en volume. Alles was feilloos in balans en zó muzikaal.

Met volle aandacht blijven kijken
De volle aandacht was meteen getrokken en is ook gebleven. Niet alleen bij mij, maar bij alle toehoorders. Tijdens de optredens van zaterdag en zondag – alle drie de concerten samen zes à zeven uur – heb ik alleen maar een uiterst geconcentreerd en aandachtig publiek waargenomen. Daar was ook alle reden toe. Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik niet had verwacht dat het niveau zo hoog zou liggen en dat de uitvoerende musici al zo ver gevorderd zijn in hun muzikale carrière. Nu heb ik natuurlijk spijt van mijn vooringenomenheid. Door de kwaliteit die breed geboden werd heb ik mij ook gerealiseerd hoe belangrijk èn effectief de selectieprocedure is die IVC hanteert. De geselecteerde musici zijn zo authentiek en tot zo veel in staat. Ik wil daarmee aangeven dat ze in staat zijn dóór te geven wat voor mij de essentie is van muziek, namelijk emotie. Ik was uitgesproken aangedaan door een Schubert vertolking van een Poolse bariton, ik denk in dit verband ook aan een roerende uitvoering van een Koreaanse compositie door een Koreaanse sopraan. Door de affiniteit met de eigen cultuur wordt zo'n vertolking heel intens. Hetzelfde nam ik waar bij met name Franse sopranen die Debussy, Duparc of Fauré zingen. Veel vertolkingen waren echt een feest voor het oor èn voor het hart. Muziek is immers emotie.

Een kwestie van smaak
Ook al heb ik mij een aantal keren gerealiseerd dat zanger en begeleider elkaar knap aanvullen, ik moet toegeven dat dit juist is opgemerkt. Ik ben nog niet gewend om zowel zanger als pianist in gelijke mate op mij in te laten werken. De interpretatie van een zanger kan ik blijkbaar gemakkelijker analyseren dan de interpretatie van de begeleider. Hierdoor voel ik mij niet capabel tot een evenwichtig oordeel over beide uitvoerende musici. Ik ben sowieso uiterst voorzichtig met een oordeel. Mijn eigen subjectieve muzikale indrukken kan ik wel onder woorden brengen en ik kan ook wel duiden waarom iets mij treft, maar méér kan ik niet. Er zijn veel vertolkingen waar ik intens van genoten heb, maar ook een paar die ik niet kon plaatsen of ronduit matig waardeerde. Soms zelfs op grond van programmakeuze. Dat is simpelweg een kwestie van smaak en persoonlijke voorkeur.

Kwaliteit, betrokken bezoekers en schitterende vertolkingen
Wat maakte de meeste indruk? Met stip bovenaan: de kwaliteit van alle deelnemers. Vervolgens de aandacht van het publiek. Die aandacht bewees hoe betrokken iedere bezoeker was. Steeds maar weer terugdenkend aan die schitterende vertolkingen die ik het weekend hoorde, heb ik tegen mijn aanvankelijk plan in besloten naar de Halve Finale te gaan. Eigenlijk gewoon uit egoïsme, omdat ik die prachtige kunstenaars nòg een keer wil ondergaan. Uit volle overtuiging dus: chapeau IVC !

De schrijver van dit stukje, Jean-Bart Broers, is geen muziekkenner, alleen maar muziekliefhebber en al tientallen jaren frequent concert- en operabezoeker. Daar heeft hij een zeker onderscheidingsvermogen aan overgehouden, maar hij is en blijft een leek. Wel een leek die kan verwoorden waarom muziek hem raakt

Foto: Hans Hijmering

Vul hier uw eigen inhoud in.